مودم اینترنت

مودم یکی از ابزارهای رایانه‌ای است که برای اتصال دو رایانه به یکدیگر از راه خطوط گوناگون مخابراتی استفاده می‌شود. البته هر یک از این دو کامپیوتر می‌توانند راهی به یک شبکه رایانه‌ای باشند. نام مودم (Modem) مخفف

این واژه برگرفته از (تلفیق کردن Modu late و تلفیق زدایی de modulate) گرفته‌شده یک قطعه است که یک آنالوگ حامل سیگنال را به اطلاعات دیجیتالی ریزی تلفیق می‌سازد و همچنین سیگنال حاملی را بر اطلاعات انتقال‌یافته که برداری می‌کند. هدف ایجاد سیگنالی است که به‌راحتی قابل‌انتقال و رنگ شایی برای تولید مجدد اطلاعات دیجیتالی اصل است. مودم طی جهت اهداف مختلف انتقال سیگنال‌های آنالوگ برای راندن دیوها به رادیو استفاده می‌شوند. نمونهٔ مشهور مودم باند صداست که دیجیتال os' , 'ls یک کامپیوتر شخص را تبدیل به اصوات می‌کند که قابل‌انتقال در خطوط تلفن سیستم‌های تلفن قدیمی پهن هستند (PoTs)، وقتی در جهت دیگر دریافت شدند، آن os, ls را به عقب به شکل استفاده‌شده و توسط یک USB، سریال یا اتصال شبکه‌ای تبدیل می‌کند. مودم‌ها بر اساس مقدار اطلاعاتی که در واحد زمان (ثانیه) می‌توانند منتقل کنند طبقه‌بندی می‌شوند. این معیار طبقه‌بندی معمولاً بیت بر ثانیه (bit/s یا bps) است. مودم‌ها را می‌توان بر پایه معیار دیگری نیز طبقه‌بندی کرد؛ که نرخ نشانه (تعداد سمبل‌های متمایز انتقال‌یافته در هر ثانیه) نام دارد و با واحد باد (یکا) اندازه‌گیری می‌شود. برای مثال استاندارد ITU V.21 از روش کلید گزاری توسط جابجایی فرکانس صدا استفاده می‌کند. بدین معنا که از دو نوا  با فرکانس‌های متفاوت، که هرکدام به یک نشانه جداگانه مربوط می‌شوند (یا یک بیت به ازای هر نشانه)، برای انتقال ۳۰۰ بیت در ثانیه (با استفاده از ۳۰۰ باد) استفاده می‌شود. استاندارد اصلی به شماره ITU V.22 که قادر به ارسال و دریافت ۴ نشانه مختلف (۲ بیت برای هر نشانه) است، ۱۲۰۰ بیت بر ثانیه را با ارسال ۶۰۰ نشانه در ثانیه (۶۰۰ باد) منتقل می‌کند. البته این کار را با استفاده از کلیدگذاری جابجایی فاز انجام می‌دهد. هستند این تعداد و شماره‌ها مستقیماً متصل می‌شوند اما الزاماً نه در حالت خطی.

خطوط تلفنی مانند پی اس تی ان و خانواده دی اس ال ، حامل سیگنال های آنالوگ (قیاسی) هستند؛ اما سیگنال هایی که رایانه حمل می کند، دیجیتال (رقمی) اند. برای همین نیاز است که داده های دیجیتالی ، تبدیل به آنالوگ شوند.(مودولیژن) و همچنین برای دریافت اطلاعات، دوباره به دیجیتال تبدیل شوند.(دی مودولیژن) به دستگاهی که عمل مودولیژن را انجام می دهد،«مودولیتور» و به دستگاهی که عمل دی مودولیژن را انجام می دهد، «دی مودولیتور» می گویند. مودم، هر دو این عمل را انجام میدهد و در نتیجه، اتصال به شبکه محلی یا شبکه اینترنت توفیق می یابد.

مودم ها می توانند به صورت داخلی (اینترنال) و خارجی (اکسترنال) اینترنال ها در کیس روی مادربرد تعبیه می شوند. امروزه بیشتر از اکسترنال استفاده می شود. برای اتصال به شبکه و اینترنت ، در مودم های اینترنال راحت تر است. زیرا ما فقط یک کابل به پورت دی اس ال آن متصل می کنیم و آن سر کابل را به پورت مودم یا دی اس ال در «اسپلیتر»متصل می شود. در پورت بعدی اسپلیتر، با کابل تلفن ، دستگاه تلفن ثابت را باید متصل کنیم. در پشت اسپلیتر، پورت سوکت تلفن قرار گرفته که باید با کابل آن را به سوکت تلفن شهری متصل کنیم.مودم های اینترنال را لازم نیست به برق متصل کنیم، زیرا از برق کامپیوتر استفاده می کنند. اما در مودم های اکسترنال، باید به برق زده شدن بوسیله ی آداپتور ای سی/دی سی و همچنین اتصال سیمی یا بیسیم به رایانه اجرا شود.

فرق اساسی مودم و «روتر یا مسیریاب»، در این است که در مودم فقط اتصال یک دستگاه (مانند کامپیوتر یا موبایل) صورت می گیرد. اما در روتر، اطلاعات مسیریابی می شوند و در نتیجه اتصال چندگانه و شبکه بندی صورت می گیرند. امروزه مودم و روتر در یک قالب و با نام «مودم روتر» به فروش می رسند.

مودم‌های سریع‌تر که در اینترنت روزانه استفاده می‌شوند، مودم‌های کابل و مودم‌های ADSL هستند. در ارتباطات تلفنی، مودم‌های رادیویی چهارچوب‌های مکرر از اطلاعات را در سرعت‌های اطلاعاتی بالا در اتصالات رادیویی ماکروویو انتقال می‌دهند که بعضی از آن‌ها بیش از یک‌صد میلیون بیت در هر ثانیه را منتقل می‌سازند. مودم‌های نوری اطلاعات را فیبرهای نوری انتقال می‌دهند. اغلب اطلاعات متصل شدهٔ درون‌قاره‌ای کنونی از مودم‌های نوری برای انتقال در فیبرهای نوری زیردریایی استفاده می‌کنند. مودم‌های نوری به‌طور روتین دارای نرخ‌ها و سرعت‌های اطلاعاتی در دسترس حدود یک‌میلیون (۹۱۰×۱) بیت در هر ثانیه دارند.